خب الان نزدیک به یک ساله که اینستاگرام و توییترم و پاک کردم و عملا یکسال از همه عالم و آدم دور بودم.میدونین واقعیتش این خونه موندنا و نزدیک به یکسال ننوشتن و خونده نشدن بالاخره یه جایی خفت میکنه و دیگه نمیتونی تحمل کنی .بالاخره حرفای توی دلت که نزدیک به یکسال تلمبارشون کردی سرباز میکنن و اونوقته که دیگه نمیشه کاریش کرد.
اونوقته که دیگه به خودت میگی دیگه بسه.
خب از اونجایی که من یکسالی هست توی هیچ شبکه مجازی فعالیت ندارم در نتیجه از دوستای مجازیم هم بی خبر بودم
دیشب اتفاقی فهمیدم مسعود دوست مجازیم چندماهی هست نامزد کرده و حقیقتا ناراحت شدم که انقدر دیر فهمیدم و به این فکر افتادم که این تازه یه نفرشون بود و برای بقیه ممکنه چه اتفاقایی افتاده باشه که من بی خبرم.
الان توی گوشم یه اهنگ فرانسوی در حال پخشه و همزمان هزارتا فکر توی سرمه و هزارتا سوال بی جواب!
دارم فکر میکنم دوست داشتن پسری که هزار بار بلاکم کرده و انبلاک کرده و یه روز خوبه یه روز بد درسته یا غلط که مغزم میگه بیخیالش شو ولش کن اون تورو دوست نداره ولی دلم اینجوری نیست یه نمه توهمیه!دلم میگه نه حتما دلیلی داره که به زودی بهت میگه و بالاخره اعتراف میکنه که دوستت داره.
درباره این سایت